Vandaag moest mijn internet-licensie verlengd worden. Om half 11 valt het uit, dus ik de stad in. Terwijl ik aan het lopen ben, valt schijnbaar de stroom uit, want tegen de tijd dat ik bij de 1e atm aan kom, geen power meer. Nog even 5 andere gechecked, maar heel de stad weer zonder stroom. Er staan overal generators maar niemand is schijnbaar ooit op het idee gekomen om de atm's daar ook eens op aan te sluiten. Dan maar weer naar huis, geen geld, geen internet. Trouwens sowieso niet zonder power, maar goed. Hee, vlak bij huis heeft een atm weer stroom, dus geld gepind en weer op weg naar de internet-provider. Kan weer een maand vooruit.
Nou wonen we hier sinds 26 december. Vriendinlief is even het huis uit naar Quezon om wat echtscheidingspapieren te regelen. Dat heeft hier nogal wat voeten in de aarde want dat is - als enige land ter wereld, las ik op internet - hier wettelijk niet toegestaan. Er is ondertussen 2 jaar geleden een echtscheidingswet ingediend bij het parlement, maar die is er nog steeds niet door, en meneer de president schijnt er ook tegen te zijn. Dat kan dus nog even gaan duren.
Maar goed, ik ben dus even alleen thuis. Moet zelf koken, en wilde eens ouderwetse komkommer in azijn maken. Die is hier nogal sterk, dus ik wilde er wat suiker bij doen. Kom ik tot de ontdekking dat wij al die tijd al geen suiker in huis hebben. Schijnt dus dat je eigenlijk best zonder kunt. Toch maar even suiker gehaald bij mijn favoriete winkeltje, de 287.
Klein, stampvol met van alles en nog wat. En wat je niet kunt vinden, moet je vragen. Want dan hebben ze het wellicht achter in bulkverpakking. Zoals de suiker dus, en de slaolie. Dat wordt dan even klein verpakt voor je. hierna maar eens begonnen met een simpel maar lekker gerecht: gebakken aardappelen met ui.
Volgende dagen kip tocino met rijst en groenten. Die kipfilet zit voorverpakt en gekruid in verpakking. Ik ben niet zo goed in alles tegelijk bakken, dus eerst de groente gewokt en daarna de kip de pan in. Heel lekker.
Een voordeel nu ze er niet is, is dat ik de ramen en deur open kan zetten wanneer ik wil om de warme lucht eruit, en de frisse lucht er in te laten. Zij wil alles potdicht houden, vanwege de inkijk en de muggen. Nou, dat valt reuze mee, zo erg veel muggen zijn er niet. Ik heb wel zo'n electrisch tennisracket aangeschaft. Dat werkt wel goed bij het meppen. Maar nou hou ik de temperatuur binnenshuis tenminste onder controle, heb de ventilator nu alleen nodig tussen 1 en 4 's middags. Nou moet ik nog eens uit zien te leggen dat de temperatuur flink stijgt als je met 3 man in een kleine ruimte zit, en dat het eigenlijk niet nodig is om alles zolang op hoog vuur te laten koken. Zal het eens demonstreren met eieren koken, die worden ook gaar als je het gas uitdraait zodra het kookt.
Ondertussen verken ik dagelijks nog wat onbekend terrein. Onderweg naar de luxere buurt, kom ik op een plek waar het erop lijkt dat ze een nieuwe aanlegplaats voor boten gaan maken.
Hier voorbij loop ik heuvel op een stukje in niemandsland en verbaas me erover dat het wegdek zo goed is. Boven gekomen snap ik het. Ze zijn hier overal grote tot gigantische hotels aan het bouwen. En die hebben vast contact gehad met het stadsbestuur dat er wel een fatsoenlijke weg moest komen. En hoe hoger je komt hoe mooier het uitzicht uiteraard. Hier nog een idee voor mensen die in Gambia wonen, voor als ze te weinig glas hebben om op de muur van de compound te plaatsen. Met stukken golfplaat gaat het ook:
Bij 1 hotel ben ik even binnen gelopen om foto's van het uitzicht te kunnen maken, met het smoesje dat ik de kamerprijs wilde weten. (vanaf 150 euro/nacht) Gelukkig was de receptioniste even telefonisch in gesprek, dus ik liep meteen door naar het restaurant voor het uitzicht:
Op de terugwe nog een gezellig restaurantje ontdekt:
En nog even over de 'highway' hier:
Die tricycles rijden de hele dag overal. Dat is het openbaar vervoer hier en het gros van het verkeer. Aan de kant van de weg gaan staan en als er 1 aankomt, je hand opsteken. Ook al is ie niet leeg. Vaak nemen ze je wel mee als het ongeveer op de route ligt en ze zijn niet vol.
De dag erna ben ik aan de andere kant de buitenwijk in gelopen. Dat was nog best heavy, want heuvel op. En om aan te tonen dat ze hier best stevige hellingen hebben:
Ook hier wordt overal gebouwd maar dan met wat goedkopere bouwstoffen, te weten: bamboe. Kun je best aardig wat mee doen, ziet er nog niet verkeerd uit.
En dan kom je onderweg af en toe nog leuke dingen tegen zoals een kapelletje, een toch best wel heel mooi huis en creatief meubelement.
Om een of andere reden verkopen ze hier vrijwel geen pinda's. Ze hebben wel overal cashew-noten in tig smaken. Ik heb 2 straatverkopers kunnen ontdekken die ze wel hebben. De ene staat op maandag t/m vrijdag bij de school langs de highway, de andere staat in het weekend ergens op een hoekje in de Don Pedro street, voor wie ze hier ooit wil hebben.
Nou wonen we hier sinds 26 december. Vriendinlief is even het huis uit naar Quezon om wat echtscheidingspapieren te regelen. Dat heeft hier nogal wat voeten in de aarde want dat is - als enige land ter wereld, las ik op internet - hier wettelijk niet toegestaan. Er is ondertussen 2 jaar geleden een echtscheidingswet ingediend bij het parlement, maar die is er nog steeds niet door, en meneer de president schijnt er ook tegen te zijn. Dat kan dus nog even gaan duren.
Maar goed, ik ben dus even alleen thuis. Moet zelf koken, en wilde eens ouderwetse komkommer in azijn maken. Die is hier nogal sterk, dus ik wilde er wat suiker bij doen. Kom ik tot de ontdekking dat wij al die tijd al geen suiker in huis hebben. Schijnt dus dat je eigenlijk best zonder kunt. Toch maar even suiker gehaald bij mijn favoriete winkeltje, de 287.
Klein, stampvol met van alles en nog wat. En wat je niet kunt vinden, moet je vragen. Want dan hebben ze het wellicht achter in bulkverpakking. Zoals de suiker dus, en de slaolie. Dat wordt dan even klein verpakt voor je. hierna maar eens begonnen met een simpel maar lekker gerecht: gebakken aardappelen met ui.
Volgende dagen kip tocino met rijst en groenten. Die kipfilet zit voorverpakt en gekruid in verpakking. Ik ben niet zo goed in alles tegelijk bakken, dus eerst de groente gewokt en daarna de kip de pan in. Heel lekker.
Een voordeel nu ze er niet is, is dat ik de ramen en deur open kan zetten wanneer ik wil om de warme lucht eruit, en de frisse lucht er in te laten. Zij wil alles potdicht houden, vanwege de inkijk en de muggen. Nou, dat valt reuze mee, zo erg veel muggen zijn er niet. Ik heb wel zo'n electrisch tennisracket aangeschaft. Dat werkt wel goed bij het meppen. Maar nou hou ik de temperatuur binnenshuis tenminste onder controle, heb de ventilator nu alleen nodig tussen 1 en 4 's middags. Nou moet ik nog eens uit zien te leggen dat de temperatuur flink stijgt als je met 3 man in een kleine ruimte zit, en dat het eigenlijk niet nodig is om alles zolang op hoog vuur te laten koken. Zal het eens demonstreren met eieren koken, die worden ook gaar als je het gas uitdraait zodra het kookt.
Ondertussen verken ik dagelijks nog wat onbekend terrein. Onderweg naar de luxere buurt, kom ik op een plek waar het erop lijkt dat ze een nieuwe aanlegplaats voor boten gaan maken.
 |
| Duidelijk een wat luxere buurt daar |
 |
| Alles wat je hier aan gebouwen ziet wordt 1 (EEN) hotel. |
Op de terugwe nog een gezellig restaurantje ontdekt:
En nog even over de 'highway' hier:
Die tricycles rijden de hele dag overal. Dat is het openbaar vervoer hier en het gros van het verkeer. Aan de kant van de weg gaan staan en als er 1 aankomt, je hand opsteken. Ook al is ie niet leeg. Vaak nemen ze je wel mee als het ongeveer op de route ligt en ze zijn niet vol.
De dag erna ben ik aan de andere kant de buitenwijk in gelopen. Dat was nog best heavy, want heuvel op. En om aan te tonen dat ze hier best stevige hellingen hebben:
Ook hier wordt overal gebouwd maar dan met wat goedkopere bouwstoffen, te weten: bamboe. Kun je best aardig wat mee doen, ziet er nog niet verkeerd uit.
En dan kom je onderweg af en toe nog leuke dingen tegen zoals een kapelletje, een toch best wel heel mooi huis en creatief meubelement.
Om een of andere reden verkopen ze hier vrijwel geen pinda's. Ze hebben wel overal cashew-noten in tig smaken. Ik heb 2 straatverkopers kunnen ontdekken die ze wel hebben. De ene staat op maandag t/m vrijdag bij de school langs de highway, de andere staat in het weekend ergens op een hoekje in de Don Pedro street, voor wie ze hier ooit wil hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten