zaterdag 24 juni 2023
vrijdag 22 oktober 2021
Total loss
We were very (un)lucky today. Lucky because we are unharmed, unlucky because we lost our car. We had been away early for shopping in the city and stopped on our way back for a breakfast - sandwich shrimps for me, sandwich chicken for Wim - at a restaurant. We parked the car in front of the restaurant about 6m away from the roadside!
The public transport here is done by private vans, which load as many people as possible and they drive very reckless. They cause every year accidents. While we were sitting in the open air restaurant, a van came along with VERY high speed. At the moment that I looked up, he got of the road with his right front tire just before our restaurant. But the side is 15 cm lower so he lost control of the car. Because of the speed and the difference in height, the van bumped up, and with that speed he landed 20m further on top of our car, pushing it 30 meters further into the bush. Our car weights over 2.5 ton! There were at least 20 people inside the van. (adding to thats total weight) Result, our car is what we call in the Netherlands: total loss. Lucky nobody was hurt. The Gambian police was very soon here and working very adequate to my surprise.
 |
| in the front some people who were siting inside the van during the accident. |
After some time they also stopped a sand-truck to try to let him pull of the van from our car. They first tried it with a fishing net. I told them to wait until my brother Wim was back because we had a good cable in our car, but I did not have the keys. Wim had went home to get our other car and of course that was not starting today. I stayed at the scene to guard the car. But Gambians... they know it better. Of course the net broke. Then a bypassing car offered his tow-cable, broke also. But then Wim was back and with our cable they succeeded after several tries.
We then asked the police to call a taxi to transport all things inside the van and us to home, including 5 cans of diesel (just bought for the generator), a gasbottle, big chest with tools, spare wheel, etc. Anything you leave in a car beside the road will be gone tomorrow here. Some local friends came to help us because that was also a heavy job. OK, went well until we got home, then the taxi would not start anymore... ;-) this is Gambia. same in India and Thailand.
But we have a big problem now. Probably nobody is going to pay for the damage here.
zondag 8 maart 2020
Going home and visit to Manila
Well, time to go home. Which turned out to be easier said then done...
So, trying to get pictures of a nice sunset before I went back home, I went up the mountain again. It was very busy, many people were waiting along the stairs and on the top for it. We were lucky, we got a beautiful sunset.
After this, we went to restaurant The Blue Moon for our last dinner.
You may stay 1 month without a visa, then you have to extend it. But while they have immigration offices everywhere, there is no one in Coron. I went in Manila to the head-office, which is quite big, and also quite crowded. I had to wait a very long time, no one giving any explanation, only: "fill in this paper and go to window 32, 23, 30", etc.
Their internet-page had said the fee was 1000 Pesos per month, plus 1000 Pesos if you were late with the extension. Well, it turned out to be much more. And also they charged me 2000 Pesos for using the priority lane, which they did not tell me before. Well, finally, just before closing time, I got my papers. The man who was serving, showed me my passport. Is this you? Yes. He grabbed the papers, took - without looking at it - a card from a big stack, so I supposed it was some merchandise, wrapped in in the papers and gave all to me. Tired but happy that I got my papers just in time, I went out and back to the hotel. Relieved that I now had the papers, first thing was, to book a flight to Amsterdam.
Hey, no new time stamp in my passport, so I checked the papers and the card. Then it turned out to be a so called 'alien-card'. An ID-card for the Philippines. Only 1 minor detail: IT WAS NOT ME!
To late to go back now, and the office was closed until monday. But I had booked the flight for sunday. Well, on saturday I thought just to go and try. Time enough, so I decided to go walk and try to find the way. At 10 minutes walk, I reached the Rizal Park. A very big and beautiful park. I walked a little around, took some pictures in the Chinese Garden and then tried to find a way out on the other side.
That is where I met Paul, in the chess-area next to the Japanese garden.
Paul is a retired tourist guide and turned out to be a very nice man, just doing now and then some small jobs. I told him my story and he offered to help me. First he told me how to get there, and next day he would call his son in law, who happened to be a supervisor at the office, to ask for help. I walked on, came across a golf-course in the middle of the town and then entered 'Intramouros'.
The old city, surrounded by a huge wall. This is a nice part of the city, I decided to come back the next day to explore it.
Yes, the office was closed except for the security. And a supervisor of the cards. But the room where the cards where stores was locked, so I had to come back on monday. OK, back to the park for another chat with Paul. Back in my hotel I first booked 2 more days to stay, then posponed the flight for 2 days.
Next day I went to explore the old town. Here some nice pictures. As you can see the wall is quite big. On the inside they have made a lot of small shops and restaurants, which make it look a little like the canals in Utrecht.
Following some very nice buildings in the old town:
But there is also still a large poor area:
I met some other people in a bar which I recognized from last year. Also told the story there, and they warned me that there were quite some fraudulent people working at the office, so I had to be carefull. It could be a trick to make me pay again for the card. So, I decided to call Paul and ask him for help. Monday morning we met at 7.30 in the park and went together to the office. Paul in the meantime called his son-in-law. That turned out to be of great help. Within minutes they found my card and handed it over without any problems. In 5 minutes we were back outside. I am quite sure I would not have been able to do this so quickly without the help of my new friend Paul. If you ever visit Manila, and the Rizal Park, go meet him at the chess-area, next to the Japanese garden (or a little further then the more well-known Chinese garden. Just ask anyone there for Paul. He will be happy to meet you.
Having coffee at Starbucks with Paul, which is also inside the wall.
After this, at ease, we went back to the park and I took some more pictures.
Throughout the day the fountains have several different forms:
And on the other side of the road are 2 beautiful museums:
Well, in the end, without the delay I would not have seen the park, I would not have seen Intramouros and I would not have met a very nice man. So after all it was a nice stay in Manila.
Here the last picture, on my stop over in Taiwan (6 hours). The beer was very nice. ;-)
My flight home was with China Airlines. A very nice airplane, very nice food and much more space then with all other companies I have been flying with! Also usb- and power-connection at the chairs.
So, trying to get pictures of a nice sunset before I went back home, I went up the mountain again. It was very busy, many people were waiting along the stairs and on the top for it. We were lucky, we got a beautiful sunset.
After this, we went to restaurant The Blue Moon for our last dinner.
Manila
The next day at 8.30 I left for the flight to Manila. Checked in at the hotel and immediately left to go to the Immigration Office.You may stay 1 month without a visa, then you have to extend it. But while they have immigration offices everywhere, there is no one in Coron. I went in Manila to the head-office, which is quite big, and also quite crowded. I had to wait a very long time, no one giving any explanation, only: "fill in this paper and go to window 32, 23, 30", etc.
Their internet-page had said the fee was 1000 Pesos per month, plus 1000 Pesos if you were late with the extension. Well, it turned out to be much more. And also they charged me 2000 Pesos for using the priority lane, which they did not tell me before. Well, finally, just before closing time, I got my papers. The man who was serving, showed me my passport. Is this you? Yes. He grabbed the papers, took - without looking at it - a card from a big stack, so I supposed it was some merchandise, wrapped in in the papers and gave all to me. Tired but happy that I got my papers just in time, I went out and back to the hotel. Relieved that I now had the papers, first thing was, to book a flight to Amsterdam.
Hey, no new time stamp in my passport, so I checked the papers and the card. Then it turned out to be a so called 'alien-card'. An ID-card for the Philippines. Only 1 minor detail: IT WAS NOT ME!
To late to go back now, and the office was closed until monday. But I had booked the flight for sunday. Well, on saturday I thought just to go and try. Time enough, so I decided to go walk and try to find the way. At 10 minutes walk, I reached the Rizal Park. A very big and beautiful park. I walked a little around, took some pictures in the Chinese Garden and then tried to find a way out on the other side.
That is where I met Paul, in the chess-area next to the Japanese garden.
Paul is a retired tourist guide and turned out to be a very nice man, just doing now and then some small jobs. I told him my story and he offered to help me. First he told me how to get there, and next day he would call his son in law, who happened to be a supervisor at the office, to ask for help. I walked on, came across a golf-course in the middle of the town and then entered 'Intramouros'.
The old city, surrounded by a huge wall. This is a nice part of the city, I decided to come back the next day to explore it.
Yes, the office was closed except for the security. And a supervisor of the cards. But the room where the cards where stores was locked, so I had to come back on monday. OK, back to the park for another chat with Paul. Back in my hotel I first booked 2 more days to stay, then posponed the flight for 2 days.
Next day I went to explore the old town. Here some nice pictures. As you can see the wall is quite big. On the inside they have made a lot of small shops and restaurants, which make it look a little like the canals in Utrecht.
 |
| Some park inside the wall, I have entered an inside wall on this side and you are looking at the outside of the wall over there. |
Following some very nice buildings in the old town:
But there is also still a large poor area:
I met some other people in a bar which I recognized from last year. Also told the story there, and they warned me that there were quite some fraudulent people working at the office, so I had to be carefull. It could be a trick to make me pay again for the card. So, I decided to call Paul and ask him for help. Monday morning we met at 7.30 in the park and went together to the office. Paul in the meantime called his son-in-law. That turned out to be of great help. Within minutes they found my card and handed it over without any problems. In 5 minutes we were back outside. I am quite sure I would not have been able to do this so quickly without the help of my new friend Paul. If you ever visit Manila, and the Rizal Park, go meet him at the chess-area, next to the Japanese garden (or a little further then the more well-known Chinese garden. Just ask anyone there for Paul. He will be happy to meet you.
Having coffee at Starbucks with Paul, which is also inside the wall.
After this, at ease, we went back to the park and I took some more pictures.
Throughout the day the fountains have several different forms:
And on the other side of the road are 2 beautiful museums:
Well, in the end, without the delay I would not have seen the park, I would not have seen Intramouros and I would not have met a very nice man. So after all it was a nice stay in Manila.
Here the last picture, on my stop over in Taiwan (6 hours). The beer was very nice. ;-)
My flight home was with China Airlines. A very nice airplane, very nice food and much more space then with all other companies I have been flying with! Also usb- and power-connection at the chairs.
vrijdag 7 februari 2020
Another day (or 2) in Coron
Vandaag moest mijn internet-licensie verlengd worden. Om half 11 valt het uit, dus ik de stad in. Terwijl ik aan het lopen ben, valt schijnbaar de stroom uit, want tegen de tijd dat ik bij de 1e atm aan kom, geen power meer. Nog even 5 andere gechecked, maar heel de stad weer zonder stroom. Er staan overal generators maar niemand is schijnbaar ooit op het idee gekomen om de atm's daar ook eens op aan te sluiten. Dan maar weer naar huis, geen geld, geen internet. Trouwens sowieso niet zonder power, maar goed. Hee, vlak bij huis heeft een atm weer stroom, dus geld gepind en weer op weg naar de internet-provider. Kan weer een maand vooruit.
Nou wonen we hier sinds 26 december. Vriendinlief is even het huis uit naar Quezon om wat echtscheidingspapieren te regelen. Dat heeft hier nogal wat voeten in de aarde want dat is - als enige land ter wereld, las ik op internet - hier wettelijk niet toegestaan. Er is ondertussen 2 jaar geleden een echtscheidingswet ingediend bij het parlement, maar die is er nog steeds niet door, en meneer de president schijnt er ook tegen te zijn. Dat kan dus nog even gaan duren.
Maar goed, ik ben dus even alleen thuis. Moet zelf koken, en wilde eens ouderwetse komkommer in azijn maken. Die is hier nogal sterk, dus ik wilde er wat suiker bij doen. Kom ik tot de ontdekking dat wij al die tijd al geen suiker in huis hebben. Schijnt dus dat je eigenlijk best zonder kunt. Toch maar even suiker gehaald bij mijn favoriete winkeltje, de 287.
Klein, stampvol met van alles en nog wat. En wat je niet kunt vinden, moet je vragen. Want dan hebben ze het wellicht achter in bulkverpakking. Zoals de suiker dus, en de slaolie. Dat wordt dan even klein verpakt voor je. hierna maar eens begonnen met een simpel maar lekker gerecht: gebakken aardappelen met ui.
Volgende dagen kip tocino met rijst en groenten. Die kipfilet zit voorverpakt en gekruid in verpakking. Ik ben niet zo goed in alles tegelijk bakken, dus eerst de groente gewokt en daarna de kip de pan in. Heel lekker.
Een voordeel nu ze er niet is, is dat ik de ramen en deur open kan zetten wanneer ik wil om de warme lucht eruit, en de frisse lucht er in te laten. Zij wil alles potdicht houden, vanwege de inkijk en de muggen. Nou, dat valt reuze mee, zo erg veel muggen zijn er niet. Ik heb wel zo'n electrisch tennisracket aangeschaft. Dat werkt wel goed bij het meppen. Maar nou hou ik de temperatuur binnenshuis tenminste onder controle, heb de ventilator nu alleen nodig tussen 1 en 4 's middags. Nou moet ik nog eens uit zien te leggen dat de temperatuur flink stijgt als je met 3 man in een kleine ruimte zit, en dat het eigenlijk niet nodig is om alles zolang op hoog vuur te laten koken. Zal het eens demonstreren met eieren koken, die worden ook gaar als je het gas uitdraait zodra het kookt.
Ondertussen verken ik dagelijks nog wat onbekend terrein. Onderweg naar de luxere buurt, kom ik op een plek waar het erop lijkt dat ze een nieuwe aanlegplaats voor boten gaan maken.
Hier voorbij loop ik heuvel op een stukje in niemandsland en verbaas me erover dat het wegdek zo goed is. Boven gekomen snap ik het. Ze zijn hier overal grote tot gigantische hotels aan het bouwen. En die hebben vast contact gehad met het stadsbestuur dat er wel een fatsoenlijke weg moest komen. En hoe hoger je komt hoe mooier het uitzicht uiteraard. Hier nog een idee voor mensen die in Gambia wonen, voor als ze te weinig glas hebben om op de muur van de compound te plaatsen. Met stukken golfplaat gaat het ook:
Bij 1 hotel ben ik even binnen gelopen om foto's van het uitzicht te kunnen maken, met het smoesje dat ik de kamerprijs wilde weten. (vanaf 150 euro/nacht) Gelukkig was de receptioniste even telefonisch in gesprek, dus ik liep meteen door naar het restaurant voor het uitzicht:
Op de terugwe nog een gezellig restaurantje ontdekt:
En nog even over de 'highway' hier:
Die tricycles rijden de hele dag overal. Dat is het openbaar vervoer hier en het gros van het verkeer. Aan de kant van de weg gaan staan en als er 1 aankomt, je hand opsteken. Ook al is ie niet leeg. Vaak nemen ze je wel mee als het ongeveer op de route ligt en ze zijn niet vol.
De dag erna ben ik aan de andere kant de buitenwijk in gelopen. Dat was nog best heavy, want heuvel op. En om aan te tonen dat ze hier best stevige hellingen hebben:
Ook hier wordt overal gebouwd maar dan met wat goedkopere bouwstoffen, te weten: bamboe. Kun je best aardig wat mee doen, ziet er nog niet verkeerd uit.
En dan kom je onderweg af en toe nog leuke dingen tegen zoals een kapelletje, een toch best wel heel mooi huis en creatief meubelement.
Om een of andere reden verkopen ze hier vrijwel geen pinda's. Ze hebben wel overal cashew-noten in tig smaken. Ik heb 2 straatverkopers kunnen ontdekken die ze wel hebben. De ene staat op maandag t/m vrijdag bij de school langs de highway, de andere staat in het weekend ergens op een hoekje in de Don Pedro street, voor wie ze hier ooit wil hebben.
Nou wonen we hier sinds 26 december. Vriendinlief is even het huis uit naar Quezon om wat echtscheidingspapieren te regelen. Dat heeft hier nogal wat voeten in de aarde want dat is - als enige land ter wereld, las ik op internet - hier wettelijk niet toegestaan. Er is ondertussen 2 jaar geleden een echtscheidingswet ingediend bij het parlement, maar die is er nog steeds niet door, en meneer de president schijnt er ook tegen te zijn. Dat kan dus nog even gaan duren.
Maar goed, ik ben dus even alleen thuis. Moet zelf koken, en wilde eens ouderwetse komkommer in azijn maken. Die is hier nogal sterk, dus ik wilde er wat suiker bij doen. Kom ik tot de ontdekking dat wij al die tijd al geen suiker in huis hebben. Schijnt dus dat je eigenlijk best zonder kunt. Toch maar even suiker gehaald bij mijn favoriete winkeltje, de 287.
Klein, stampvol met van alles en nog wat. En wat je niet kunt vinden, moet je vragen. Want dan hebben ze het wellicht achter in bulkverpakking. Zoals de suiker dus, en de slaolie. Dat wordt dan even klein verpakt voor je. hierna maar eens begonnen met een simpel maar lekker gerecht: gebakken aardappelen met ui.
Volgende dagen kip tocino met rijst en groenten. Die kipfilet zit voorverpakt en gekruid in verpakking. Ik ben niet zo goed in alles tegelijk bakken, dus eerst de groente gewokt en daarna de kip de pan in. Heel lekker.
Een voordeel nu ze er niet is, is dat ik de ramen en deur open kan zetten wanneer ik wil om de warme lucht eruit, en de frisse lucht er in te laten. Zij wil alles potdicht houden, vanwege de inkijk en de muggen. Nou, dat valt reuze mee, zo erg veel muggen zijn er niet. Ik heb wel zo'n electrisch tennisracket aangeschaft. Dat werkt wel goed bij het meppen. Maar nou hou ik de temperatuur binnenshuis tenminste onder controle, heb de ventilator nu alleen nodig tussen 1 en 4 's middags. Nou moet ik nog eens uit zien te leggen dat de temperatuur flink stijgt als je met 3 man in een kleine ruimte zit, en dat het eigenlijk niet nodig is om alles zolang op hoog vuur te laten koken. Zal het eens demonstreren met eieren koken, die worden ook gaar als je het gas uitdraait zodra het kookt.
Ondertussen verken ik dagelijks nog wat onbekend terrein. Onderweg naar de luxere buurt, kom ik op een plek waar het erop lijkt dat ze een nieuwe aanlegplaats voor boten gaan maken.
 |
| Duidelijk een wat luxere buurt daar |
 |
| Alles wat je hier aan gebouwen ziet wordt 1 (EEN) hotel. |
Op de terugwe nog een gezellig restaurantje ontdekt:
En nog even over de 'highway' hier:
Die tricycles rijden de hele dag overal. Dat is het openbaar vervoer hier en het gros van het verkeer. Aan de kant van de weg gaan staan en als er 1 aankomt, je hand opsteken. Ook al is ie niet leeg. Vaak nemen ze je wel mee als het ongeveer op de route ligt en ze zijn niet vol.
De dag erna ben ik aan de andere kant de buitenwijk in gelopen. Dat was nog best heavy, want heuvel op. En om aan te tonen dat ze hier best stevige hellingen hebben:
Ook hier wordt overal gebouwd maar dan met wat goedkopere bouwstoffen, te weten: bamboe. Kun je best aardig wat mee doen, ziet er nog niet verkeerd uit.
En dan kom je onderweg af en toe nog leuke dingen tegen zoals een kapelletje, een toch best wel heel mooi huis en creatief meubelement.
Om een of andere reden verkopen ze hier vrijwel geen pinda's. Ze hebben wel overal cashew-noten in tig smaken. Ik heb 2 straatverkopers kunnen ontdekken die ze wel hebben. De ene staat op maandag t/m vrijdag bij de school langs de highway, de andere staat in het weekend ergens op een hoekje in de Don Pedro street, voor wie ze hier ooit wil hebben.
Abonneren op:
Posts (Atom)