Buriram

Water
Tja, hoewel ik nou al ruim 4 dagen geen regen meer heb gezien blijft de landelijke situatie uiterst precair. In Bangkok loopt nog steeds meer onder water en nou komt zelfs het vliegveld in gevaar. De evacuatieplannen voor de luchtvloot liggen al klaar. Maar goed we hebben nog 5 dagen, hopelijk zakt het peil nog net op tijd voor ik terug moet. Overigens hebben ze hier in Pattaya ook op sommige plekken wateroverlast. Als het regent komt het water met bakken uit de lucht. Gelukkig weten ze dat al enige tijd dus de rioolputjes die wij langs de kant van de weg hebben, zijn hier roosters in de weg vam pakkembeet 1 m2. Lijkt een beetje op wildroosters in het klein. Het water kan dus knap snel afgevoerd worden. Maar ja, dat liep zo moeilijk voor al die dames met hoge hakken. Dus hebben ze dat opgelost door op veel plaatsen weer matten over die roosters te leggen....

Buriram
De heenweg viel nog mee, de terugweg duurde eindeloos in een boemelbus. Maar goed, ik ben nu 1 week in Buriram geweest waar nou echt niks te beleven valt, geen mens Engels spreekt en de buitenlanders op het forum uitermate onvriendelijk zijn. Nou had ik het hotel via internet gereserveerd en het adres uiteraard bij me. Nouuuu, daar moet je in Thailand niet teveel van verwachten. Hoewel we op 100 m afstand van het hotel navraag begonnen te doen heeft het 1 uur gekost voor we het gevonden hadden. De laatste jongen wist waar het was, sprak Engels en toen ik vroeg of hij even mee wilde rijden: "I explained to driver, he now knows where it is". Ja, dat zal wel maar dat is ondertussen al 3x gebeurd en we zijn er nog niet dus hier heb je 100 Baht en breng ons effe alsjeblieft. Hehe, eindelijk, en uiteraard was van de boeking niks bekend. Maar goed, we kregen een kamer ( minder goed dan ik gereserveerd had maar alla) en ze zouden de boeking uitzoeken.
Over adressen: het soi-systeem wat ik al had uitgelegd. Het hotel zat dus in zo'n Soi maar die bleek op zich ook weer zijstraten te hebben en die ook weer. Een doolhof is er niks bij. Voor wie hier ooit naartoe wil: boek een hotel wat meteen aan de hoofdweg zit en neem zelf een plattegrond mee zodat je weet waar je ongeveer moet zijn. (Ja, had ik)

Vanuit Buriram ben ik met Noi 1 1/2 dag heen en weer geweest naar Surin en daar zag het er aanzienlijk gezelliger uit. Noi's familie woont in een dorp vlakbij Surin dus als we dan toch naar Buriram gingen kon Noi wel mee om de familie even te bezoeken. Surin heeft ook een buitenlandersforum en daarvan kende ik al 1 Bar. Toen ik echter een praatje met de eigenaar wilde gaan maken was de goeie man helaas ondertussen overleden maar zijn (Thaise) vrouw vond het leuk dat er iemand speciaal daarvoor langskwam en heeft een tijd met ons zitten kletsen.
Overigens konden we door de wateroverlast maar net nog Surin bereiken. Mijn fototoestel werkt meestal niet meer maar ik kan nog wel filmpjes maken. Zal proberen of die hier te plaatsen zijn, we moesten een stuk van de weg door kniehoog water.

Noi en ik zijn 1 avond in Surin geweest en na wat rondwandelen eens een karaoke-bar binnengelopen. O, we waren te vroeg, ze gingen pas om 10 u open. Maar vooruit voor ons werd een uitzondering gemaakt. Bleek later dat het meeste bezoek zonder begeleidende juffrouw binnenkwam want die kon je bij de ingang eentje uitzoeken. Doordat wij te vroeg waren, zaten ze er toen nog niet. Maar eentje was erg vroeg omdat ze op de zaak nog wilde eten en die hield ons dan wel gezelschap. Ze kon errug goed zingen moet ik zeggen en ik vond het niet erg om ernaast te zitten.

Het weeshuis
Uiteraard ben ik weer bij het Tree of Life Orphanage langs geweest. Ik heb wat foto's proberen te maken. Ze zijn erg slecht maar ik plaats ze toch maar. Er zijn momenteel 11 kinderen in het tehuis.

Overigens zorgt Roger niet alleen voor het weeshuis maar werkt hij constant aan diverse projekten voor kinderen in het algemeen. Zo maken scholen bijv. regelmatig uitstapjes met kinderen maar die uitstapjes moeten betaald worden. Aangezien veel ouders dat niet kunnen, heeft hij nu een projekt opgestart om een resort aan te leggen waar scholen gratis met kinderen naartoe kunnen. Overigens mag aan het tehuis zelf ook wel weer een en ander opgeknapt worden dus ik hoop binnenkort op de beurs weer wat te verdienen (voor wie het interesseert: ben gisteren in de puts gestapt) dan kan er weer wat extra geld deze kant in. Bijdragen zijn uiteraard zeer welkom. Er wordt gewerkt aan een nieuwe website, dus de huidige is even niet up-to-date: http://www.treeoflifeorphanage.com/

de winkel van Oi
Nou, daar kan ik kort over zijn, dat wordt niks of je moet jaren geduld hebben. Dat heb ik wel, maar geen zin om dat jarenlang te financieren. 't is een mooie ruime, bij de markt, maar de handel is 3x niks. Ze zou de hoofdmoot van de winst uit verkoop van rijst moeten gaan halen maar 50 m verderop (voor de bezoekers van de markt is dat: 'eerderop') zit een veel grotere shop die alles heeft en veel meer. Verder verkoopt ze cold-drinks die ze inslaat bij de Makro. Ter illustratie: de pringles die we bij de Makro kochten waren in de supermarkt 50 m bij haar vandaan 20 Baht goedkoper.
Verder lijkt ze geen enkel financieel benul te hebben. Ik heb de omzetcijfers bekeken en ze maakt naar schatting maximaal momenteel 1500 Baht winst per maand. Aber jetzt: dochterlief pakt om de haverklap een zakje chips. Wat kost zo'n zakje? 5 Baht. "How much she take each day?" 10. Moek 't voorrekenen? weg winst. "yes, but many time she not take here but I buy in supermarket". *zucht*
Dan blijven er ook teveel vragen over de besteding van mijn geld. En kreeg ik net een verhaal van een bevriende internetkennis onder ogen:"We hebben het allemaal wel eens meegemaakt dat je een groot bedrag in 1x ter beschikking stelt en 2 dagen later is alles verdwenen, verdeeld onder de familie omdat die allemaal wat nodig hadden. En gezien hier het verantwoordelijkheidsgevoel om voor de godsganse familie te zorgen..."
Ach so, ja, dan kan het hier ook wel zo zijn gegaan. Die 60.000 Baht waar ze zogenaamd rijst voor heeft gekocht en die niet in de winkel aanwezig waren... "When I close shop, we took to Phimai". En aangekomen in Phimai wijst madam verontwaardigd naar de rijst die daar ligt: " you see now? This my rice". Ja, en met mijn boerenverstand zie ik dat daar voor 15.000 Baht aan rijst ligt en niet voor 60.000.
Nou is in elk geval niet al mijn geld verdwenen, de motorcycle van 50.000 Baht is er, een winkelinventaris van 50.000 Baht, en ze heeft de inboedel gekocht die ze voor het huishouden nodig heeft: oa koelkast, tv, bed, bankstel, etc. Nou ja, daar kan ik wel mee leven. Dan gaat er regelmatig wat geld naar nong-sow (zus) die dus nu een baby heeft. En wel een boyfriend, maar ze wonen in Lopburi en daar staat het water 1 1/2 m hoog dus logisch dat die jongen nou ook niet kan werken.
Oi is veel veranderd sinds de vorige keer en was niet bepaald echt aardig. Ze wijt dat aan het feit dat ze denkt dat ze kanker heeft en daar de hele dag aan denkt. Kib, (dat ben ik 'kees' is te moeilijk) , "Kib, I scare I die."
Tja, maar met alle andere zaken die twijfels oproepen... 't zou kunnen, 't zou ook niet kunnen.
Nou heb ik hier al diverse verhalen gehoord die over hetzelfde gingen of over aanverwante aandoeningen. Dus bloedziekten en kanker aan vrouwelijke onderdelen schijnt hier veel voor te komen met meestal fatale afloop.
Afijn, ondertussen zou ze 3x naar het ziekenhuis zijn geweest maar ze wilde niet dat ik meeging. De laatste keer kom ik tegelijk met haar aan bij de winkel en heeft ze wat foldertjes over kanker en wat medicijnen bij zich. Maar zodra ik de naam van de medicijnen wil opschrijven, stopt ze die weg. Kan schaamte zijn, maar in mijn ogen is het Weer iets wat ik niet kan/mag controleren. 't zouuuuuuu allemaal toch waar kunnen zijn, dat ik door miscommunicatie en cultuurverschillen een en ander verkeerd begrijp maar al met al zijn het teveel zaken waardoor mijn vertrouwen weg is, dus ik stop met betalen en ik ga afwachten hoe het afloopt.

Water en motorcycles

Morgen gaan we naar Buriram. Ben benieuwd hoelang we daar over gaan doen want via de normale weg kunnen we er niet meer komen. Die snelweg staat halverwege minstens een meter onder water.

Meer dan de helft van Thailand staat ondertussen onder water en voor Bangkok wordt nog het ergste gevreesd. Op dit moment staat 1/3 ervan blank en de verwachting is dat heel Bangkok deze keer blank komt te staan.  Wat mij betreft kan dit de autoriteiten zwaar aangerekend worden. Als je jaar in jaar uit wateroverlast hebt zou je toch verwachten dat ze een beetje fatsoenlijke maatregelen getroffen zouden hebben door de jaren heen. Ben je gek, leggen ze dijkjes aan van 50 cm hoog bij 50 cm breed... Die gaan dat water dus echt niet tegenhouden. Hier een website met diverse foto's:

http://www.theatlantic.com/infocus/2011/10/worst-flooding-in-decades-swamps-thailand/100168/

Hier is het best wel gezellig koffiedrinken

Voor het vervoer hebben we pa van Oi (ik laat voor het gemak die 'l' toch maar weg) gecharterd. Openbaar vervoer zou iets van minibussen worden met tig keer overstappen. Noi wil ook wel mee en dat komt mij wel goed uit. Kan ze vertalen en allerlei dingetjes voor me regelen. Ze heeft een kennis die wel eens taxichauffeur speelt dus laat ik vragen wat een rit Buriram zou moeten gaan kosten. 4500 Baht. Dat vond Oi duur maar ik zeg: ik moet anders sowieso al voor 4 man de bus betalen plus de nodige romsplomp en dan eindigen we in Korat waar iemand van de familie ons dan nog moet komen ophalen. Is vervolgens nog eens een rit van 2 1/2 uur, moet ook weer betaald worden en nou gaan we rechtstreeks van deur naar deur. Dat ophalen in Korat zou haar vader dan doen. Ik krijg het idee om te vragen of hij ons dan niet hier kan ophalen. Want dan
slaan we 2 vliegen in 1 klap: 1. We hebben een taxi en 2. het geld verdwijnt in de zakken van pa die toch continu om geld vraagt. OK, pa zag dat ook wel zitten en zal morgenvroeg om 9 u hier zijn, kosten 4000 Baht.

Noi komt oorspronkelijk uit Surin, niet al te ver van Buriram, en behalve weer reisgids en tolk spelen kan ze dan tevens haar familie opzoeken. Oi wil weer gewoon zsm de winkel openen zodra ze terug is. Ik heb ze duidelijk kunnen maken dat ik geen ezeltje-strekje ben. De dames hebben onderling nogal wat bespoken en van Noi heb ik begrepen dat de winkel eigenlijk niet eens zo slecht loopt. Hopelijk kan ik dat straks een beetje narekenen, zal niet meevallen want de 'boekhouding' zal ook wel in het Thais zijn. En hoewel ik aardige vorderingen maak met Thais leren van de andere hotelgasten hier, is dat beperkt doelgroepgericht.

Hopelijk kan Noi dadelijk weer een beetje uit de voeten want ze heeft een aardige brandwond aan haar been. Motorcycle-accident. Waarschijnlijk onderuit gegaan en met haar been onder de uitlaat terecht gekomen. Gisteravond samen met Noi naar de oude bar van Oi geweest. Oi wilde zelf uiteraard niet mee maar ik wilde wel weer eens wat fatsoenlijks drinken. Bij gebrek aan ouzo is dat dan maar Sambuca en die bar heeft tenminste de normale. Heb vorige week in Soi 4 (Soi=zijstraat; zo bestrijk je meteen knap grote stukken stad met maar 1 straatnaam. Je hebt 1 straatnaam voor de doorlopende weg, en de zijstraten heten vervolgens allemaal Soi zoveel. Uiteraard heeft iedere straat dan dus weer een Soi 4, maar als je hier Soi
zoveel zegt zonder een voorafgaande straatnaam weet iedereen welke Soi je bedoelt, die aan het strand nl.) Heb dus vorige week in Soi 4 Thaise Sambuca voorgezet gekregen. Nou, als je nog een goed schoonmaakmiddel zoekt... Dat spul brandt volgens mij alles weg. Ik zeg: gooi maar weg, even later liep de gootsteen ook weer door. Nou, Leo (een vriendin van NOi) ((1 van de 500, ik geloof dat Noi half Pattaya kent)) ook terug gezien. heee, forse bloeduitstorting op haar been, motorcycle-accident. Ach ja, wie heeft dat hier niet he? Zonder schijn je er niet bij te horen. Zo hebben ze hier jaarlijks een waterfestival geheten SongKran. Duurt een dag of 5 geloof ik, en op dag 1 ervan (alle mannen bezopen) al 40 doden door
motorcycle-accidents. Vandaar waarschijnlijk hier dat vrouwen-overschot. Tenminste: ik zie alleen maar vrouwen. En ze lachen allemaal zo lief. Wel irritant is dat vervolgens om een of andere reden iedere avond mijn portemonnee leeg blijkt te zijn.

O, voor de dames wellicht nog interessant: als iemand nog nieuwe nagels nodig heeft, daar hebben ze hier een hele kunst van gemaakt. Zie de foto's.

Zo, daar ben ik eindelijk. Er is nog niet veel gebeurd hier. Meestal is het lichtbewolkt en niet al te warm, graad of 30 denk ik en gelukkig regent het meestal 's nachts maar dan wel met bakken tegelijk.

Ondertussen staat meer dan de helft van Thailand onder water en dat wordt nog erger want ze hebben een of andere dam open moeten zetten en er komt nog minstens 1 week regen aan. Het zal dus ondertussen ook wel bij jullie op tv te zien zijn. Zo had ik een cadeautje voor de baby van nong sow (zus) van Oil ('l' niet uitspreken) meegenomen maar daar kunnen we niet heen want Lopburi staat 1,5 meter onder water.

Uiteraard duik ik regelmatig het zwembad in hier. Ik probeerde Sahla er ook in te krijgen maar volgens ma wilde ze dat niet. De volgende dag naar het strand. En nee, in 1e instantie wilde ze niet komen.
Dat duurde 2 minuten. Ze is nou uiteraard het water niet meer uit te krijgen. Dus we zijn daarna eigenlijk nog niet verder gekomen dan 3 dagen strand en aan het zwembad van het hotel zitten.

Wel een beetje irritant is de gewoonte van die Thai om de godsganse dag die tv aan te hebben staan. Het eten is zoals gewoonlijk voortreffelijk dus die buik kwijtraken kan deze keer wel eens tegen gaan vallen.
Gisteren regende het overdag en moesten we iets anders verzinnen en zijn we naar Underwaterworld geweest. Weliswaar een kleine maar alla. Oil zag er niet zoveel in totdat ze er was. Volgens mij is d'r camera nou wel vol.

(Nou, valt tegen zo'n blog in elkaar zetten hier aangezien de site hier in het Thais is en ik dus maar moet raden wat welke knop doet of wat de tekst betekent. Ik kan de foto's o.a. niet resizen)

Uiteraard hebben we Noi ook weer opgedoken. Die had ergens even een motorbike geleend met als resultaat nou een aardige brandwond op haar been en een schade van 5600 Baht. Geen idee wat ze precies gedaan heeft. Ze pakt nou voortaan toch maar weer een taxi.

Ik ben natuurlijk weer de diverse massagesalons aan het uitproberen. Vandaag heb ik wel een heel goeie getroffen. Alle jongedames waren bezet dus ik kreeg massage van de mama san haarzelf. Volgende keer slik ik wel eerst even wat paracetamol. Maar goed, is ze met mijn voeten en kuiten bezig weet ze te vertellen dat ik nogal wat last van mijn darmen heb. Vind ik nogal knap. Effe later meldt ze dat ik ook wat problemen met mijn nieren heb. Dat wist ze dus een stuk sneller dan de doktoren en ziekenhuizen in Nederland! Daags voordat ik naar huis ga moet ik terugkomen, krijg ik een of ander zelfgemaakt medicijn van haar mee. Zal me benieuwen...