India 2015

Zo, ik ben ondertussen in Udaipur.
Lidia had 3 uur op het vliegveld moeten wachten op haar visum, dus ik had daags van tevoren mijn stoel bij het inchecken via internet, gewijzigd naar zover mogelijk naar voren. Mazzel, ik zat pal bij de uitgang en was als 3e het vliegtuig uit en dus als 1e bij de douane. Halfuur later had ik mijn visum na 5x proberen bij het afnemen van de vingerafdrukken. De apparatuur duidelijk van Indiase kwaliteit.
Volgend probleem viel ook nog mee: bij het hotel komen. Lidia was beroofd door de taxi-chauffeurs dus ik was gewaarschuwd. En toevallig hoorde ik op Schiphol ook al over de taxi' s dat men niet wilde dat het hier net zo zou worden als in Delhi! Dus bij dezen: Neem als je ooit in India aankomt en niet door een taxi van het hotel wordt afgehaald, ALTIJD een PREPAID-taxi!! je kunt ze niet missen, staan pal buiten de hoofduitgang. En laat je niet afleiden door al die andere uiterst vriendelijke en behulpzame mannen, alles negeren cq afwijzen en gewoon bij de prepaid-cabine op je beurt wachten. Dat je taxi-chauffeur vervolgens de weg niet weet is standaard. Wen je vanzelf aan. Uiteindelijk kom je toch wel ter plekke, het duurt alleen wat langer. Nou, prima hotel. Le Class, 3 km van het vliegveld. Een paar uur geslapen en toen weer naar het viegveld. Volgende halte Jodhpur waar Dhapu me op het vliegveld zou afhalen. Uiteraard was ze er niet. Had ik ook niet verwacht. Maar goed, duurde maar een halfuur nadat ik gebeld had, en tot mijn grote verrassing deze keer eens niet de hele familie meegebracht. Alleen maar een neefje. Dat was te mooi om waar te zijn natuurlijk, dus 's avonds kwam er alsnog een zus met werkloze husband om even een paar dagen op onze zak te teren. Neefje is zoon van die zus maar zag het bij ma niet meer zitten en wilde liever bij Dhapu wonen. Daar hebben we niks op tegen want Misaal is een prima jongen. (nou nog tenminste)
Hier even wat foto's van Jodhpur:

Inkopen doen voor de handel straks

Onderweg naar het fort

View down vanuit het fort

Diwali in Jodhpur

Het huis (in Jaisalmer) is ondertussen een aardig huis geworden.

En zo ziet de hoek van de straat eruit...

Ondanks de verwachte en inderdaad alom aanwezige herrie (no herrie, no happy), heb ik er ehhh kunnen slapen. Ze hadden weer de meest fantastische verhalen verzonnen om geld uit mijn zak te kloppen, om te verdoezelen dat ze vorige keer mijn geld aan Delia had gegeven. Maar dat kon ik op mijn vingers natellen. Afijn, laat ik de financiele details maar weglaten.

Maandenlang verteld dat ik met Diwali in Jaisalmer zou zijn. Nou, ik weet nou alvast 1 plaats waar ik volgend jaar met Diwali zeker niét ben, nl in Jaisalmer.  't idee was leuk, 5-daags festival. Veel lichtjes, gezellig en oja, wat vuurwerk. 2 dagen. met uitloop. De straat had de taken eerlijk verdeeld, de overkant hield om een uur of 10 's avonds op met vuurwerk onze kant ging tot 1 uur 's nachts door. Om 6 u de volgende ochtend werd duidelijk waarom de overkant zo vroeg gestopt was: anders hadden ze geen vuurwerk meer over om 's ochtends vroeg verder te gaan. Het saaie gat met stilte 's nacht werd regelmatig even onderbroken door de pakkembeet 40 honden hier, dus niks om je te vervelen als je niet van slapen houdt.

Samen met Sonia aan de legpuzzels.

De kaptafel

Poospa kwam uiteraard ook even kijken of er wat te collecteren viel. De Delftsblauwe sari is uiteraard uit Delft.

We zijn nog aardig wat tijd bezig geweest met shoppen. Want ja, er was bijv. nou dus voortaan een wc. Dat je daar speciaal spul voor nodig hebt om die na verloop van tijd schoon te maken.... wisten ze niet. Voorheen was er geen wc, dus ook geen probleem. Ik spreek net zoveel Hindi als de gemiddelde eskimo maar bij de 3e winkel snapten ze dat we WC-eend moesten hebben. (je kunt hier niet net als in de supermarkt zelf even wat pakken, je moet uitleggen wat je moet hebben en dan halen ze het van achteren. kunt het dus ook niet aanwijzen)

Willekeurig  huis in Jaisalmer

 - Spul om de strijkbout schoon te maken... Het strijken van plastic was nl achteraf niet zo goed gelukt.  Kennen ze niet maar bij de lakens en kussenwinkel wisten ze het: een of ander soort papier. 2 dagen later hadden we het: grof schuurpapier. Voor een stoomstrijkijzer. Nouuuu, doe toch maar niet. Het advies van de zoveelste strijkijzerwinkel was: warm maken en dan met een 'blade'. Blade? Ah, scheermes. Afijn, met een aardappelschilmesje dan maar.

1 van de beroemde Haveli' s

 - Nou nog een strijkplank... Press-table. Dochterlief was schijnbaar de enige die wist hoe hij eruit moest zien, maar die hadden we niet bij ons. Dus allerlei winkels gezien die tables verkopen maar geen strijkplank, en de strijkijzerwinkels en witgoedwinkels hadden hem uiteraard ook niet. Volgens Dhapu kon het ook wel op een salontafel. Ik voor de winkelmeneer even uitgetekend wat het moest zijn. Ooo, komt u morgen maar terug, maken wij er wel even een uitklapbare tafel van. Afijn, uiteindelijk eentje kunnen vinden.
Door ervaring wijs geworden lieten we de riksja 50m voor de shop stoppen want zodra ze een blanke zien is alles ineens 2x zo duur want ze weten dat die moet betalen. Dus ik zeg: ga even vragen of ze er 1 hebben, vraag wat ie kost en kom mij dan halen. Schijnbaar stond ik niet ver genoeg weg. 2000 Roepies. Ik vroeg nog of ze zelf niet kon nadenken. Een naaimachine kost 3000 Roepies en dan moet een strijkplank 2000 kosten? Breng maar terug, gaat niet door. Ach, toen was ie ineens nog maar 1200. Nog steeds te duur, maar goed, we hadden er nou tenminste een. Toen Dhapu hem zag snapte ze het: ooooja, zoiets.

En hier zitten ze de ingekochte sieraden bij de ingang van het fort te verkopen.

 Jaisalmer to Udaipur

Dat gaat met de bus 2 dagen duren en daar had ik niet zo'n zin in. Moet ik in Jodhpur ook weer een nacht in een hotel, etc... Aan Devendra gevraagd wat een taxi zou kosten: 8000 Roepies. Maar dan ben ik er wel in 1 dag. Toen ik besloot dat ik eigenlijk wel 1 dag eerder weg wilde dan de planning, dan kon ik in Udaipur wat bijpraten met Lidia en Laurence, was het voor Devendra te kort dag om die taxi nog te regelen. Hier op het bookings-office vroegen ze voor die taxi 16000 Roepies. Daar had ik 's ochtends alvast maar naar geinformeerd. Wat Devendra nog wel kon regelen was: met de bus naar Jodhpur, kon ik daar overstappen op een taxi.

Tussenstop vlakbij Ranakpur

 Ik op naar het booking-office om de bus te boeken. Zo'n 50 m voor het kantoor wordt ik aangesproken door een chauffeur in uniform, zomaar om een praatje te maken. Ach, ik heb voor de rest vandaag tijd genoeg, dus ik kan wel even wat kletsen. Na een minuutje of 5 gaan we er even bij zitten, even chai drinken. Komt op een gegeven moment uiteraard ter sprake dat ik morgen weg ga. " What? Taxi 160000 Roepies?, nononono, only cost 7000 Roepies to Udaipur."  Ehhh, pardon? Kun jij morgen toevallig? Ja hoor. Mooi, geregeld. Blijkt ie nog de weg te weten in Udaipur ook en er wat kennissen te hebben waaronder een massage-mevrouw en het-zal-niet-waar-zijn: hij is een oude vriend van de hotel-eigenaar van Khumba Palace, ons hotel daar. Wat een gelukkig en ongelofelijk toeval bij zomaar even een praatje maken. ;-) Sprak goed Engels, goeie trip gehad, kwamen exact op de afgesproken tijd aan, wat ongelofelijk knap is in India.  En hij ritselde voor me dat ik voortaan bij die juffrouw massage kon krijgen. (in India kunnen alleen dames massage krijgen)  "We only do ayurvedic and therapeutic." Zal wel. Geen idee wat ze erop smeerde maar ik was de rest van de dag van mijn rugpijn, mijn zere nek en mijn stramme benen af!

Mochten er nog mensen zijn die denken dat Indiers net zo logisch kunnen denken als wij, hier een staaltje wat ik - terwijl ik toch aardig creatief kan zijn in onzin bedenken - van mijn leven niet zou hebben kunnen verzinnen. zie foto. DIT IS DE SNELWEG!!!