Op naar de Filipijnen

Ik zit ondertussen in Puerto Princesa op het eiland Palawan. Heel mooi hotel, foto' s onderaan ergens.

Na de tijd bij Rien weer een weekje terug naar Villa Oranje in Pattaya voordat ik naar de Filipijnen vertrok. Dat kon deze keer dus wel met een minivan. Je kunt niet met een minivan van Pattaya naar Ban Phe, maar andersom dus wel. Afijn, weten we dat ook weer. In Pattaya kwam net Rob uit Almelo aan. Die wilde graag de weg binnendoor naar Soi 6 weten, dus ik liep even mee om die te wijzen. Aardige jongen wel, vervolgens zijn we zowat de hele week samen op pad geweest. Was heel gezellig, de details laat ik even achterwege. 's Avonds nog een keertje met Geert en gezelschap uit eten geweest naar de Italiaan op Second Road en dat was weer voortreffelijk eten.

Momentje, effe mijn drinken bijvullen. Ze hebben hier Tanduay Rhum en dat helpt prima tegen een zere keel. Ik weet niet hoeveel dagen dat ik het moet innemen dus ik blijf het voor de zekerheid even doordrinken.

Manila

Nou, op 9 augustus naar Manila gevlogen. (Geen idee waarom Manila in het Nederlands met ll geschreven wordt) Voor de vervolgvlucht had ik me een dag vergist, dus ik zat even 3 dagen in Manila. Niet dat ik me verveeld heb, ik zat midden in het ro, ehh uitgaanscentrum. Daar kwam ik ' s avonds achter. Ik kwam overdag aan en het leek wel een achterbuurt. Totdat 's avonds dus overal de stalen deuren open gingen en de feestverlichting aan. En toen leek het ineens verdacht veel op Thailand. Veel dames die me uitnodigden om binnen te komen zingen. KTV heet dat overal. Bleek niet "kleurenteevee" te betekenen maar karaoke met tv, of zoiets. En dan kon je daarna na het zingen de kerk in. Mits je voldoende bijdroeg aan de collecte uiteraard.

Ik ben gewend om altijd meteen de buurt te gaan verkennen, ik weet graag zelf de weg. Nou, ik had nog geen 200m gelopen de volgende dag of ik werd al overvallen. Gelukkig ging er erg snel een lampje branden: komt ineens een jongedame op me af (kunt er hier geen peil op trekken hoe jong of oud ze zijn) met big smile en armen wijd voor een knuffel. Dus ik al denken waar ik die vorige avond dan wel niet gezien heb... maar toen kwamen 4 broertjes ook even voor een knuffel. Gelukkig had ik zo'n fenomeen in India al eens meegemaakt, dus meteen alles bij hun lurven gegrepen en op armlengte gehouden en weg gesnauwd. Bij dezen weten jullie nou de truc, na afloop zijn je zakken dus gerold.

Vervolgens beland bij Shakey's. Kun je voortreffelijk eten, ik zou beginnen bij de achterste menu-pagina. Staat bijv dit ontbijt. Da's te zeggen: was in elk geval mijn ontbijt. Alle gerechten op eerdere pagina's zijn stuk duurder. En dat komkommerdrankje smaakt voortreffelijk.

Wat later bleek Robinson's Mall, da's een soort van V&D, hier om de hoek te zijn. Nou, als je ooit ergens moet gaan eten en die is in de buurt, dan stap maar binnen. Ik heb nog nooit zoveel restaurants bij elkaar gezien.
O ja, even vermelden: als je ooit de lokatie van iets op google maps gaat zoeken, nou, die zitten er om de haverklap een paar blokken naast!

De 1e avond was ik dus de kant uitgelopen waar niet al die ktv's zaten, want dat leek overdag nogal armoedig. En de straat was niet al te best. Even verderop zaten wat restaurantjes waarvan ik eens een lokaal restaurant binnen stapte. Meubilair niet om aan te zien, allemaal erg krap, maar het eten kostte geen drol en was best goed. Een beschrijving wat het is, staat er niet bij ( in Naga City bestelde Boudewijn  dus iets wat eruit zag als biefstuk en dat was bij nader inzien lever...) dus ik zou wel even om uitleg vragen. De gerechten kosten dan zo ongeveer een euro.
Ondertussen was ik al 2x aangeklampt door vriendelijke meneren die me een bar wilden binnenloodsen. Gezegd dat ik eerst wat ging eten, daarna was de 1e nogal opdringerige meneer gelukkig verdwenen en ik was wel aan een biertje toe want benauwd was het toch wel, dus doe me dan die 2e bar maar, neem ik de aanwezigheid van dames wel op de koop toe. Nou, die bar was goed verstopt. Als je niet weet waar die zit, vind je hem niet. Maar reuze gezellig.
Voor wie hier ooit in de buurt komt: Go Hotels Ermita boeken in de Mabini street. Hotel uit, rechtsaf. Na zo'n 200m zit links een restaurant dat heet Wild Cowboy of zoiets, daar recht tegenover kun je binnenlopen bij iets wat eruit ziet als de ingang van een bioscoop. Rechtsachterin zit een deur naar de bar. Naam was veel te moeilijk.
Afijn, ik heb me wel vermaakt die paar dagen in Manila.


Naga City.

Is misschien handig om eerst te vermelden waarom ik hier was: op 18 augustus zijn mijn zoon Boudewijn en Eva getrouwd hier.

De vlucht naar Naga City vertrekt vanaf Terminal 4  en niet van International airport. Zoals gewoonlijk was ik ruim op tijd, maar dat hoef je hier niet te doen. Binnen 10 minuten na aankomst zat ik al bij de gate, ingechecked, 2 security checks gehad en met eten en drinken gekocht. Alleen dat ze overal dubbele security checks doen, is wel irritant. Verder zijn de vliegtuigen op de binnenlandse vluchten niet gekocht op Europeanen. Ik had mazzel dat er niemand naast me zat, want ik kon mijn benen niet fatsoenlijk kwijt, veel te krap. Verder verliep alles uitermate soepel.

Ik zat in het CBD Plaza Hotel. Recht tegenover het busstation. Bij lange na niet zo luxe als het Carmen hotel bijv. Maar ik kon het er prima mee doen. Koelkastje op de kamer was nog wel welkom geweest maar ze hadden prima internet en goeie koffie, meer heb ik niet nodig. 7-11 naast de deur, dus daar kon ik mooi alles halen wat ik nodig had en 100m verderop een mall. Voor het eten.
Het gratis ontbijt hier zou ik overslaan of je moet gaan voor de jus d'orange, die was nog wel goed. Ik neem mijn ontbijt hier meestal toch pas ergens 's middags. En voor de prijs die ik hier moest betalen kom ik volgende keer weer terug.

Na aankomst eerst de was maar eens geregeld. Geen laundry service in het hotel maar er zat een wasserij 100m verderop. In Thailand rekenen ze wasgoed per stuk of per kg, hier rekenen ze per wasbeurt. Je mocht dan max 8kg brengen. De goeie mensen een beetje in de war want ik had nog geen kg bij me. Dus die dachten even dat ik problemen zou maken over de prijs: 160 pesos (3 euro) voor een wasbeurt. Nou, daar ga ik niet moeilijk over doen. Dus uitgelegd dat ik gewoon die prijs betaal. Na 1,5 u kon ik het weer ophalen.

Ondertussen zoals gewoonlijk meteen de buurt verkend dus in no time lag ik in een massagesalon. De massage lijkt me hier nog beter dan in Thailand, dat kan ermee te maken hebben dat de 'extra's' hier verboden zijn. En het is gemiddeld zeg maar 30% goedkoper. Heet hier 'Sweddish' massage. Ja, dat is een schrijffout maar zo spreken ze het uit.

Tussen mijn hotel en de bewoonde wereld een niet meer gebruikte spoorlijn, kun je ook langs wonen.

 Terug naar het hotel en ik ben nog niet binnen of een berichtje van Boudewijn, dat die met de hele schoonfamilie in de stad was en 100m verderop zaten te eten. Zie de biefstuk-lever vermelding hierboven. Dus ik kon meteen kennismaken en mee-eten.

De volgende dag gingen we met de familie naar hot water springs. Pakkembeet 3 kwartier van hieruit met een 'jeep':

Een hele mooie plek maar helaas was ik mijn fototoestel vergeten. Dan maar foto's gemaakt met mijn telefoon dus excuses voor de kwaliteit. De temperatuur van het hot water was 37 a 39 graden.

Erik en William zaten in het Carmen hotel, meer richting de Plaza. De Plaza is een soort parkje in het centrum, rondom barst het uiteraard van de winkels met een paar overdekte markten waar het labyrint van de minotaurus niks bij is. Je kunt er wel in maar niet meer eruit, althans vast niet aan dezelfde kant waar je er in ging. De Plaza zelf is best gezellig. Zit een boel volk. Er staan wat pindakraampjes en die pinda's kosten vrijwel niks. Voor 100 pesos kreeg ik een zak mee waar ik een week mee vooruit kon. En alle soorten dezelfde prijs dus maar wat laten mixen. Aanrader, die pinda-stands.
Uiteraard waren de heren niet aanwezig toen ik in het hotel aankwam maar via Boudewijn heb ik hun programma voor de volgende dag gehad dus toen konden we eens bijpraten. Heel fideel dat ze aanwezig waren! Een paar dagen later kwamen Marjolein en John ook nog aan.
De avond voor de bruiloft hadden we in het Carmen hotel nog een barbeque-diner met de familie, maar voor een hotel met zo'n uitstraling mogen ze wel eens een betere kok in dienst nemen. Geen enkele vleessoort was goed gaar.

De bruiloft.

Broer en zus

In Thailand kun je geen tijd met iemand afspreken. Nou, dat kan hier in de Filipijnen ook niet. Afijn, schijnbaar houden ze daarom maar 1 bruiloft per dag in de kerk. Dat was de Basilica. Hele mooie kerk.

Maar wel een heel gedoe. Voor alle handelingen kregen we instructies. Bijv: Marjolein en ik moesten Boudewijn weggeven. Nou, eerst wij 2'en tot halverwege door het gangpad naar voren lopen. Dan allebei aan de kant gaan staan. Dan komt Boudewijn, en haken wij in op een bepaalde manier. Dan langzaaaam naar voren want van alles en nog wat worden er foto's gemaakt. Vooraan blijven wachten op de bruid met ouders. Als die er zijn, nog wat eerbetonen heen en weer en dan kunnen we gaan zitten. En na afloop van de mis een zeeeeer uitgebreide foto-sessie met alle mogelijke combinaties van personen die je maar kunt bedenken.
Het werd wel een hele mooie bruiloft, veruit de mooiste die ik ooit heb meegemaakt. Aangezien ik 1 van de toneelspelers was, kon ik zelf niet veel foto's maken, maar die hebben Boudewijn en Eva genoeg. Dus dat hoef ik allemaal niet te plaatsen.

Op de receptie zaten de dames links, de heren rechs aan hoofdtafels. Bij het eten hadden we 4 bedienden die van alles voor je opschepten. Zo voelt dat dus aan, eregast zijn. Uiteindelijk bij een bepaalde feestdans, werd - net als bij de verjaardag van Lek in Thailand, zie eerder verhaal hieronder - geld vastgemaakt aan de kleding van het bruidspaar. Ik vermoed dat dat geld op 1 of andere manier bij Gretchen terecht is gekomen...

De dag er na zijn we met de hele familie en nog wat aanhang naar een zwembaden-resort geweest. Lange dag maar weer heel gezellig. De Europese afvaardiging was aan de late kant, en we werden naar een tafel gedirigeerd een eindje van de familie af. Dat vond ik maar niks, dus ik ben bij de familie aangeschoven. Hoewel de kennis van Engels bij een aantal een beetje mager was, viel de communicatie best mee zolang er maar bier aanwezig was: "jij nog wat?", "Ja, doe maar. "
Uiteraard was er ktv aanwezig, dus ik kon op de vraag wachten... Gelukkig heb ik in Thailand wat geoefend een paar jaar geleden. Daar had een Canadees 'My Way' gezongen in een bar en dat vond ik eigenlijk best goed gedaan. Alleen had ik dat beter niet tegen hem kunnen zeggen, want toen was ik meteen zijn vriend en ging ie het nog een keer doen maar moest ik mee.  En vervolgens vond mijn toenmalige vriendin dat ik het de dagen daarna nog maar eens moest doen. Afijn, schijnbaar was mijn zangtalent voldoende voor de dames, want die deden redelijk enthousiast na afloop.

Eerlijk gezegd vond ik het eten die dag beter dan bij de receptie van de bruiloft.
Gretchen (oudste zus van Eva) zorgde de rest van de middag voor nogal wat hilariteit met allerlei spelletjes. Bij ieder spel kreeg de winnaar een geldprijs, dus er was animo genoeg. Vooral bij de 'loterij' zal ik het maar noemen. Ze hebben hier biljetten van 20, 50, 100, 200, 500 en 1000 Pesos. Die deed ze een aantal in een schaal, uiteraard veel van 20. Deelnemers een blinddoek voor en graaien. En nadat er iemand een biljet van 1000 Pesos had getrokken, wilde heel de familie toch wel meedoen. Dat spel heeft nog even geduurd. :-)

Nou, dat was het dan in Naga. Beetje lang verslag geworden, dus Puerto Princesa doe ik wel in een nieuw verslag.

Ban Phe, een weekje bij Rien en JJ

Dat wordt 10 dagen want het is hier heerlijk rustig en erg mooi, dus ik blijf een paar dagen langer.  Ik was wat later hier dan gepland want ik werd uitgenodigd voor het verjaardagsfeest van Lek, de vriendin van Hans van Nunen. Hans en Lek zijnn heel aardige mensen, enkele jaren geleden zijn we samen naar Chiang Mai gereden en hebben daar een heel leuke tijd gehad. Ik was dus blij ze weer te zien en hoewel ik een hekel heb aan verjaardagsfeestjes was dat van Lek ERG geslaagd. Uitstekend eten, erg goede live muziek uit de jaren '60 en als extra mocht ik naast Lek zitten. ;-)
Het is hier de gewoonte dat je de jarige dame wat geld als cadeau geeft, en dat wordt dan vastgeniet aan een sjaaltje wat ze draagt. En Geert had in Phnom Phen een heel mooie sjaal gekocht voor haar als cadeau, dus die werd meteen gebruikt. Dit is Lek:

(Nee, dat is geen koptelefoon, maar een nieuw snufje wat Hans op de kop had getikt, dat zijn 2 mini ventilators)

Heel aardige mensen.
Ik had hier nog een paar filmpjes van het feest willen plaatsen mar dat lukt helaas niet.

Zo, hierna eindelijk naar Ban Phe.

Nou, met de bus naar Rien was zo gemakkelijk nog niet. In Ban Phe kun je voor iedere bestemming een mini-van bestellen, maar vanuit Pattaya kreeg ik dat niet gevonden. Dan eerst maar eens naar Nakhon Chai Air. Vriendelijke jufrouw, sprak goed Engels en ja: er rijden dagelijks bussen naar Rayong om 4,5,6,7 en 8 u 's morgens. Ok, als ik niks anders kan vinden pakken we die morgenvroeg, dan ben ik alvast voor 80 Baht in Rayong. Nou, de hele stad afgeweest, zowat alle busstations gehad voor een rit naar Ban Phe: "not have". Ergo, terug naar Nakhon Chai Air. Nieuwe juf met standaard dramatisch Engels: Nee, die bus van 8 u die rijdt niet, waren geen boekingen voor. wel die van 4,5,6 en 7u en om 2u 's middags. "Kan ik dan een kaartje kopen voor de bus van 2u?" Nee, morgen komen en dan een kaartje kopen. Merkwaardige logica: je laat een bus uitvallen omdat er geen kaartjes zijn geboekt, en als je dan een kaartje voor de volgende bus wilt, dan kan dat niet? Nou, dan heb ik er geen enkel vertrouwen in dat die bus wel gaat rijden, ik zoek wel een andere oplossing.

Overal zie je aanbiedingen voor dagtrips naar Koh Samed voor 1000 Baht. Die boten naar Koh Samed vertrekken vanuit Ban Phe, dus kan niet moeilijk zijn om er zo te komen. 

Dit doet me denken aan een voorval van een paar jaar geleden: Oi wilde met mij naar Koh Laad. Nooit van gehoord, dus ik vraag Martin waar dat moet zijn. Nee, ook nooit van gehoord. "Als het met 'Koh' begint, is het een eiland maar Koh Laad ken ik niet. Oi nog 15x die naam opnieuw laten zeggen, en uiteindelijk drong het tot me door dat ze Korat bedoelde. Maar ja, die 'r' he. :-)

In de kamer naast me zit een Schot. Getrouwd met een Thaise madame. Die hoorde van het probleem en zou wel even iets voor me regelen. Was nogal van het ik-kan-dat-wel-type. Ze is de zus van de aannemer die momenteel in de villa aan het werk is. De volgende dag zou 1 van de werkers daar mij wel in een prive auto wegbrengen. Maar is zo 'n eigenwijze madam die alles al weet dat ze je niet laat uitpraten. Bleek ze geritseld te hebben dat ik naar Ban Phi zou worden gebracht ipv Ban Phe. En dat ligt in Bangkok en dus niet bij Rayong, afijn kwam dus niks van terecht. Zat ik nog net even aan de koffie bij Geert, had Bo - de kokkin - de trouble ook meegekregen en die bood aan om een kennis van haar te bellen die taxi chauffeur was. 5 minuten later stond er een taxi voor 800 Baht. Kijk, aan zo iemand heb je tenminste iets.

Nou, hier zijn we dan. Een heel mooi apartement, fijne ontvangst door Rien  en JJ en en mooie en rustige buurt. Toen ik de volgende dag ging zwemmen was ik de enige op het strand. :-) Hier wat fotoos van de omgeving:

Ondertussen hebben we wat uitstapjes gemaakt in de omgeving. Er valt best veel te zien, zoals een Chinese tempel gebouwd op en rondom een heuveltje op een landtong en met een haven met middeleeuws uitziende boten. 

En nog wat toeristische toestanden op het strand, ik zelf vond de rotspartijen een stuk leuker. ;-)

We zijn ook nog in een mangrove-bos geweest. Dat zag er bij binnenkomst erg Oisterwijk-achtig uit. Ook hier waren we die dag de enige bezoekers, in het weekend erna zat een Thaise feestdag dus die dagen zal het wel druk zijn geweest. Dat was hier aan het strand ook te merken, de hele kustweg stond vol met kraampjes en kilometers langs het strand vakantiegangers.

De rondvaartboot:

En voor wie zelf wil peddelen:

 Was wel lachen met die hangbrug, het laatste gedeelte is instabiel dus dat begint te schommelen als je eroverheen loopt. Een kermis-attractie op zich.

 Op de achtergrond een uitkijktoren, daar zijn we uiteraard op geweest, maar mijn camera maakt geen goede afstandsfotoos.

We zijn in Ban Phe bij 1 van de pieren - ze hebben er 3 of 4 - nog wezen eten, maar die dag was het redelijk somber weer dus geen fotoos. Maar in het seizoen gaan er dus echt horden toeristen naar Koh Samed gezien die pieren en de honderden boten die dan heen en weer varen.

Onderweg nog een plaatje geschoten vanaf een brug over een rivier:

Verder doe ik hier een beetje rustig aan. Af en toe nodigt Rien me uit om mee te eten, maar meestal eet ik (we) aan het strand. Is de moeite waard met zulke zonsondergangen.

Gisteren zijn we naar een heel bijzonder restaurant geweest. Op nog geen 10 minuten rijden van hier hebben Chinezen een vakantiepark aangelegd met iets wat behoorlijk op de rimboe lijkt, vandaar dit bord :-)

Even wat fotoos voor een algemene indruk van het park:

De waterglijbanenpartij:

Dan gaan we nou eens onderweg naar het restaurant...

Ah, gevonden:

Hier zitten we te wachten op het eten. De serveerster was zo vriendelijk om even een foto van ons te maken. En op verzoek van Rien ging ze ook even samen met mij op de foto:

En het eten. Die bowl met soep was voor mij, zag er heerlijk uit, maar de vlammen sloegen zowel onderuit de pan  - zie je niet maar zit echt vuur onder - als uit het eten. Dus niet al teveel van gegeten. :-) Gelukkig had Rien de 'chicken with cashewnuts' en daar mocht ik wel van meeeten. HET gerecht wat ik Thailandgangers die voor de 1e keer op vakantie komen zou aanraden. En toen was mijn SD-card vol...

Geweldige entourage hier, we zaten vlakbij het duo wat de muziek verzorgde en voor het eerst vond ik dat eens aangenaam ipv hinderlijk, zowel de jongedame als de jongeman konden prima zingen en muziek maken. Ik heb geweldig genoten, dankjewel Rien en JJ.

Onderweg naar huis, het was ondertussen donker, krijgen we plotseling storm ( heel merkwaardig, het ene moment is er niks, het volgende moment heb je storm) en een blikseminslag pakkembeet 50m voor ons uit. Alle verkeer - nouja, dat was niet al teveel - .stond acuut stil. Wat geknetter op het wegdek en een kastje aan een paal wat in de fik stond, dus waarschijnlijk ingeslagen op een paal van de electriciteitsmaatschappij. Vandaag dus regelmatig stroomuitval, vanmiddag redelijk lang. Bleken er langs de strandweg hier ook wat bomen omgewaaid.

 t