Jaisalmer

Op de 10e vertrokken naar Jodhpur waar Dhapu rechtsteeks vanuit Barmer ook naartoe zou komen. Was nog aardig zoeken naar een redelijk hotel met al die weddings nu. Uiteindelijk hotel KuKu gevonden. Redelijke kamers alleen jammer dat het warme water alleen uit de kraan en niet uit de douchekop kwam of helemaal ontbrak. Nou ja, raak je aan gewend hier. Uitgelegd aan de jongedame dat mijn 'local friends from Jaisalmer' later op de dag kwamen. Even Dhapu gebeld, telefoon aan de juffrouw gegeven zodat die uit kon leggen hoe ze er moest komen. Op de kamer kwam haar broer nog even langs om te vertellen dat het zijn hotel was. Arrogante kwast.
O? Waren mijn vrienden Indiers? Nee, dat kon niet die mochten er niet in. Zeg, ik heb toch verteld dat ze uit Jaisalmer komen? Jaaa, maar niet dat het Indiers waren. Hoe local moeten ze zijn om geen Indier te zijn? "OK. no problem. I go. You give me back my money." Tja, dat alternatief vond ie nou ook weer niet zo geslaagd. Dus na nog wat gesoebat mochten ze dan voor deze keer blijven.
Ik de omgeving in, alle hotels binnengelopen om te vragen of Indiase vrienden van mij daar welkom waren. Op 1 na overal niet. En dan vinden die Indiers het gek dat ze in Thailand geen Indiers moeten. Hoe zou dat toch komen?

Het oorspronkelijke plan was dat ik met de bus van Jaisalmer terug zou gaan naar Delhi, Maar die bus doet er zo'n 20 uur over. Toch maar niet dan. Dat betekent wel dat ik 1 dag korter in Jaisalmer ben en nu dus 3 dagen nodig heb om van Jaisalmer naar Bangkok te komen: eerst van Jaisalmer naar Jodhpur, volgende dag van Jodhpur naar Delhi en op dag 3 van Delhi naar Bangkok. Da's lekker zo.

Wilde madam eerst weer een dag uitgebreid gaan shoppen. Ik zeg: dat gaan we niet doen want ik heb geen tijd. We gaan vandaag naar Jaisalmer. Voor de verandering eens met een governemental bus. Viel alles mee, behalve dat de chauffeur door zijn inhaalmanoeuvres het voor elkaar kreeg om je op een kaarsrechte weg regelmatig het gevoel te geven dat je uit de bocht vloog. Vent reed alsof zijn leven ervan afhing. In Pokaran stapten wat Indiers in die wel een hotel voor me wisten in Jaisalmer. Of ze hebben wel familie ver weg met een hotel of ze krijgen commissie voor aangebrachte klanten. Terug naar Jodhpur een paar dagen later zat ik weer in een private bus. Zoals gewoonlijk. Meestal heb ik dan een single-sleeper maar deze keer een zitplaats. 't is toch maar 5 uur, dat hou ik wel uit.
Alleen, die private bussen stoppen daarna overal om jan en alleman in te laden. Hoe meer zielen hoe meer geld. Ik aan het tellen....kom tot 55 zitplaatsen en pakkembeet 20 staanplaatsen. Toen we in Pokaran aankwamen, stroomde de bus leeg en ik denk dat er tussen de 170-200 man in de bus zaten. alle hoeken en gaten haden ze opgevuld.

Het hotel waar ik in terecht kwam leek rustig gelegen. Wat hippies op het dak met Kingfisher Strong bier, heet water, wat wil je nog meer?.... Nouuuu, slapen bijvoorbeeld. ten 1e waren er wat idioten de hele nacht tot 5 u 's ochtends aan het timmeren ergens in de buurt. En ten tweede lijkt het erop dat er tegenwoordig meer honden dan mensen in Jaisalmer zijn. Overdag slapen die beesten en 's nachts zijn ze continu aan het blaffen. De volgende ochtend dus meteen weer vertrokken. Niet dat het hielp afgezien van het timmeren. Bij het volgende hotel waren nog meer honden.

Het huis van Dhapu moet plat en opnieuw worden gebouwd. De linkerbuurman heeft 2 stukken grond opgekocht en is begonnen met een huis bouwen.Tellen is in India vaak niet de sterke kant, dus het huis is voor een kwart af en het geld op. ach ja... Maar goed, de muur tussen hem en Dhapu staat er al, op de foto is er een stukje van te zien op de achtergrond, die gele gemetselde stenen. Dat ging nog zonder al teveel moeite. Het was maar een zijmuur.

de keuken van Dhapu

Maar nou is de achterbuurvrouw ook begonnen met nieuwbouw en die zijn de oude muur aan het slopen. Daar rust wel het dak van Dhapu op o.a. En er zitten ondertussen al flinke gaten in. dus Dhapu had al een nieuwe kamer gemaakt, links van dat nieuwe stukje muur vooraan op de foto, om haar spullen in te kunnen opslaan. Aannemer laten komen, voor 110.000 roepies, 1700 euro, gooien ze de zaak plat, fundering erin en maakt ie net zo'n huis als het vorige inclusief elektra. Nou, die gele stenen zijn toch gauw 30 cm breed, dus zo'n huis staat er over 300 jaar nog. En gezien jongste zus nou ook is getrouwd, broer dood is, zijn er geen geldproblemen meer in de familie en hoeven we niet bang te zijn dat de familie dit huis ook inpikt. Ze hebben het nl niet meer nodig.
Als je in India geld hebt kan alles vrijwel meteen. Dezelfde dag begon er iemand al met stenen bikken. Ik verwacht dat het met een maand of 2 klaar is. Zo, ik ga nog snel effe wat eten en dan naar de thaise les.