de bruiloft

Want daar kwamen we voor. Ongelofelijk wat een poppenkast en verspilling van geld, vooral daar het aanstaande echtpaar er meestal helemaal geen zin in heeft zoals ook deze keer en zoals straks op foto ook wel te zien is. Voor de rest van de familie is het een groot feest, zelfs ondanks de kou. 3 dagen gratis eten en drinken en de hele familie weer eens zien. En die families zijn groot hier aangezien het enige tijdverdrijf ehh, laten we het er maar op houden dat die families groot zijn. Er werden op de receptie - laatste dag - 1200 man verwacht.
Het was 's avonds bitterkoud, 5 graden en wind... Dus het lijkt allemaal wel mooi maar wij waren blij wanneer we terug naar het hotel konden. En overdag kon je het in de zon wel uithouden maar was het ook in de schaduw best fris.

De dag van tevoren werden de Europese aanwezige dames van henna voorzien en werden speciaal voor deze gelegenheid voor hun sari's aangemeten en gemaakt. 't mocht wat kosten.

Dag 1 (voor ons dan) hoefden we alleen 's avonds ten huize van de bruidegom aanwezig te zijn voor een maaltijd en wat dansen. Het hoogtepunt van deze avond - zeg maar vrijgezellenavond - was dat de bruidegom de mannen 1 voor 1 slinks naar de achtertuin leidde om daar gezellig samen aan de whisky te gaan. die vrouwen hadden onder elkaar toch genoeg te kleppen dus die misten ons toch niet. Wat minder vond ik dat wij op een gegeven moment ook moesten komen dansen. Ik had geen Axe bij me, zal wel de reden zijn geweest dat zodra wij op de dansvloer kwamen alle dames zich schielijk terugtrokken. Kijk, dat was nou jammer. Door omstandigheden zijn wij helaas niet in staat van dit laatste een foto te plaatsen.

Op dag 2 mochten we meelopen in de optocht. De bruidegom vertrekt per paard (witte prins mét zwaard) vanuit het ouderlijk huis naar het huis van de bruid. Da's nog tot daar aan toe, maar om de haverklap stoppen ze om onderweg weer effe te dansen. En dan schijnt het gewoonte te zijn dat iemand wat geld uitstrooit over de dansers. Kijk, en daar ging de planning in het laatste deel van de optocht mis. Te paard naar het huis van de bruid is te ver, dus dat gaat in 3 delen: 1 kilometer of zo lopen, dan een paar km met de bus, en de laatste

duur jurkje

kilometer weer te paard, en wij te voet.

de wachtende muzikanten



here we go






de Europese dames



start van de optocht

pauze onderweg

 Dokus Bunty was zo dom geweest om de hulp in zijn internetshop de sleutel van de geldla te geven. Deze en enkele van zijn kameraden hadden zich gewapend tegen de kou door enige flessen whisky achterover te slaan. Dus vriendlief had de kas geleegd en was driftig met 10 roepie biljetten aan het strooien. Toen die op waren schakelde hij naadloos over op de 100 roepie biljetten en daarna de 500 roepie biljetten. Die uitgestrooide biljetten kunnen door omstanders worden opgeraapt. Op dat laatste gedeelte werden we begeleid door jongens die lampen droegen maar toch niet op hun achterhoofd gevallen waren. Op een gegeven moment zetten die de lampen gewoon neer en gingen achter die biljetten aan. Zoek het maar uit met

 je optocht. ;-) Kon ze geen ongelijk geven. Het ware verhaal hierachter hoorden we van Devendra die, hoewel hij gast was, toch door Bunty vanaf zijn paard regelmatig werd gebeld om in te grijpen. Ik geloof dat vriendlief ondertussen zijn ontslag heeft gehad.

Ten huize van de jongedame in kwestie nog een hele ceremonie, en wij buitenlanders kregen plaatsen vooraan. Toen ik op een gegeven moment omkeek waren alle mannen al aan het feestmaal terwijl de ceremonie dus nog helemaal niet afgelopen was. Alleen wij en alle dames zaten er nog bij. Zal ook wel gewoonte zijn op alle bruiloften hier. Zodra het echtpaar uiteindelijk 7 rondjes om het vuur heeft gelopen zijn ze eindelijk getrouwd. Daar hebben we op gewacht maar meteen daarna zijn we gaan eten en ook weer vertrokken.

nou, zo happy zijn we nou... 't is triest

the final ceremony

Dag 3: de receptie. Weer is er - overigens prima - eten beschikbaar voor alle gasten. Het bruidspaar klimt op een podium en daar komt iedereen dan de geschenken afgeven. Bruid zit er voor joker bij maar dat had ik natuurlijk niet door dus ik heb gewoon een praatje met haar gemaakt. Dat hoorde ik later van een Franse dame die op had zitten letten en zag dat ik de enige was die iets tegen de bruid zei.

nog even poseren voor we handen gaan schudden

Helaas liep het gedoe zoals gewoonlijk weer behoorlijk uit. 7 u zou een prima tijd zijn. Stonden we daar als enigen.... Afijn, aan alles komt een eind dus ook aan deze avond denk ik dan maar. Vooral de fotograaf was uitermate irritant tijd aan het rekken. Mocht ik nog eens ooit naar een bruiloft moeten, ritsel ik van tevoren mijn eigen whi, drinken en kom ik wel een paar uur later dan telkens afgesproken. Wel interessant om een keer mee te maken. Ook waren zijn familie maar vooral Bunty erg blij dat wij er waren.