Zo, internet-cafe gevonden, ze zijn bijna uitgestorven.
 Nou, reis begon zoals verwacht, nl met de NS en dan kom je dus niet aan. 't is maar goed dat ik ruim van tevoren was vertrokken. Maar in den Bosch al gestrand. Een defecte goederentrein stond voor Utrecht op ons spoor. De eerstvolgende 2 treinen reden al niet en toen ben ik maar eens naar buiten gelopen. Gelukkig 3 anderen hadden ook redelijk haast om op Schiphol te komen, en we besloten om met zijn vieren dan maar een taxi te delen. Vervolgens ging het goed tot Bangkok. Toen bleek ik even niet opgelet te hebben bij het boeken van de aansluitende vlucht. Die bleek nl van het andere vliegveld te vertrekken. Maar gelukkig ook hier de overstaptijd redelijk groot, moest alleen nog ff een uur in de bus om er te komen. Was de bewegwijzering op Don Muang van het soort: " ach, wie wil dat nou weten", maar na 8x vragen was ik eindelijk toch bij de incheck-balie. Verder wel een gezellig vliegveld zodra je eenmaal door de douane bent.

Via Thailandblog ben ik in contact gekomen met Wim in Chiang Mai en Cees in Chiang Dao. Wim blijkt er ongeveer dezelfde zienswijze als ik op na te houden, dus dat klikte wel. We zijn 2 dagen op pad geweest om eens wat van de omgeving hier te zien. En we kwamen op mooie plekken. Voorbeeldje: Wim zag een bordje viewpoint, en wij er daar eens in. (weggetjes in de trand van de single-track roads in Engeland en net als daar, geen 100 m rechte weg). Vervolgens was het zoeken waar dat viewpoint nou was, want dat was op iemand zijn prive-terrein. Geen kip te bekennen, o wacht, daar liep net een juffrouw het huis in. Wij even bedanken, moesten even binnenkomen, wat drinken, banaantjes eten. En praten met handen en voeten. Nog even wat Bahtjes in de handen gestopt en weer verder.
Of de Vietnamese tempel in aanbouw. 't is dat Wim die wist te liggen want van de straatkant af zag je er niks van. Rijdt ie van de weg af een pad in, stopt voor het hek, hek open en doorlopen. De 4 monniken(v) die in de tuin aan het werken waren vonden het schijnbaar prima.

Het Chinese kerkhof in Chiang Mai

Tempelcomplex ergens bij Mae Rim(boe)

Nee, zijn geen woningen, maar restauranthutjes, kunt eten bestellen en dat wordt gebracht.

Vrij nieuw: de Grand Canyon(heet echt zo) in Chiang May. Is knap hoog nog.

Dorpje in de bergen bij Samoeng. Gezien vanaf het 'viewpoint'.

Vietnamese tempel in aanbouw.

Nou, Bia was helaas net terug naar Bangkok. De planning was eigenlijk dat die mee zou gaan naar Chiang Dao om me daar een beetje rond te leiden. Geen nood, zal vast nog wel iemand uit Chiang Dao rondhuppelen, dus op naar de Small World Bar. En jawel, de eerste de beste deerne was raak. Even verteld wie ik was, een hoop Thais gekwek en jawel Boss en cashier kenden me nog. Toen ik 2 dagen later echter naar Chiang Dao ging, kon deerne plotseling niet. Afijn, dan maar alleen op pad. Cees zou me vast wel kunnen vertellen waar ik allemaal naartoe kan, en vervoer zal wel te ritselen zijn. 1 1/2 uur met de bus, 40 Baht. (1 euro = 36 Baht of zo).
Cees stond me al op te wachten aan de rand van het dorp, want meer is het niet. Het is trouwens knap benauwd hier. 's middags eerst maar eens het hele dorp doorgelopen. Je moet wel goed kijken, want je ziet zomaar niet dat er ergens een restaurant is. En me lam gezocht naar een taxi, niet gevonden maar morgen zouden ze bij de bushalte staan. ok.
Hee, 's avonds doet de telefoon van Bia het ineens niet meer...

De volgende dag, ik het dorp in. ff later komt Cees langs. Ontbijt? O, dan kun je het best naar de Model Farm gaan, tegenover het busstation. Ze hebben heerlijke Pad Thai. OK, proberen we dat, en ja, dat smaakt inderdaad prima. Koffie, en dan maar eens een taxi. Die er nu inderdaad stonden. Ik werd al meteen aangeroepen door een chauffeur, sprak goed Engels. Iets waar je hier eigenlijk niet op moet rekenen.

Nou, laten we maar eens bij de caves beginnen. Het 1e stuk was een hele belevenis. Daar hingen nl geen lampen.Je kreeg (nou ja voor 100 Baht dan) een lamp met juffrouw mee, die gids speelde. Dus foto' s maken, tja, ging niet al te best. En lopen, en kruip-door-sluip-door ook heel interessant met weinig licht. ;-) Geen foto's van dus, helaas.

 

Hierna eens op de kaart gekeken. Tja, watervallen kon wel eens zonde van de tijd zijn. Met Wim kwamen we ook langs een waterval. De ingang was niet aangegeven maar we reden op goed geluk een weggetje in. Zat een - gelukkig - slimme Thai met een fototoestel, dus wij vragen of dit de weg naar de waterval was? Hoe wij nou weten dat ie slim was?: Hij zei: "Yes, but no water."  De gemiddelde Thai had waarschijnlijk alleen "yes" gezegd.
Nou, stond een weg op de kaart naar de hill-tribe villages. Weet je wat, gaan we die kant op. Slechte weg, maar heel mooie omgeving. De dorpjes waren klein, erg simpel, meestal geen weggetjes maar enkel voetpaden en heuvelachtig. Arme mensen hier maar wel vriendelijk, en ondanks mijn leeftijd stormen de dames nog steeds op mij af, zie foto. We hadden nog geen mens gezien, maar ik stap uit en daar stonden meteen 4 lieftallige dames om me heen.

Ingang naar een dorpje.

De plaatselijke middenstand.

O, May had laten weten dat Bia vrijdag terug zou komen naar Chiang Mai, dus jammer dan, dan ik ook maar 1 dag eerder terug. Bia's telefoon werkt echter nog steeds niet. In Chiang May dan maar eens onmiddellijk naar de bar. Ai, Bia zit in Korea, krijgen we te horen via Line. (soort faecesbook)
Het stomme ding heeft zich wijs laten maken dat ze daar veel geld zou kunnen verdienen. Nou, dat hoef ik natuurlijk niet aan jullie uit te leggen, maar ik heb de mamasan maar eens heel gauw verteld wat er oa in de Arabische Staten en hier in het Westen gebeurt. Hoe heet die vriend? geen idee. Zit ie op FB of Line? nee. Hoe heet die bar? ehhhh.. juist. We proberen nu of we achter het adres kunnen komen op een of andere manier. En ondertussen maar duimen dat het deze keer wel vertrouwd is, maar daar heb ik een heel hard hoofd in.
Nou, nog ook maar 1 fotootje van mezelf: