Tja, hoewel ik nou al ruim 4 dagen geen regen meer heb gezien blijft de landelijke situatie uiterst precair. In Bangkok loopt nog steeds meer onder water en nou komt zelfs het vliegveld in gevaar. De evacuatieplannen voor de luchtvloot liggen al klaar. Maar goed we hebben nog 5 dagen, hopelijk zakt het peil nog net op tijd voor ik terug moet. Overigens hebben ze hier in Pattaya ook op sommige plekken wateroverlast. Als het regent komt het water met bakken uit de lucht. Gelukkig weten ze dat al enige tijd dus de rioolputjes die wij langs de kant van de weg hebben, zijn hier roosters in de weg vam pakkembeet 1 m2. Lijkt een beetje op wildroosters in het klein. Het water kan dus knap snel afgevoerd worden. Maar ja, dat liep zo moeilijk voor al die dames met hoge hakken. Dus hebben ze dat opgelost door op veel plaatsen weer matten over die roosters te leggen....
Buriram
De heenweg viel nog mee, de terugweg duurde eindeloos in een boemelbus. Maar goed, ik ben nu 1 week in Buriram geweest waar nou echt niks te beleven valt, geen mens Engels spreekt en de buitenlanders op het forum uitermate onvriendelijk zijn. Nou had ik het hotel via internet gereserveerd en het adres uiteraard bij me. Nouuuu, daar moet je in Thailand niet teveel van verwachten. Hoewel we op 100 m afstand van het hotel navraag begonnen te doen heeft het 1 uur gekost voor we het gevonden hadden. De laatste jongen wist waar het was, sprak Engels en toen ik vroeg of hij even mee wilde rijden: "I explained to driver, he now knows where it is". Ja, dat zal wel maar dat is ondertussen al 3x gebeurd en we zijn er nog niet dus hier heb je 100 Baht en breng ons effe alsjeblieft. Hehe, eindelijk, en uiteraard was van de boeking niks bekend. Maar goed, we kregen een kamer ( minder goed dan ik gereserveerd had maar alla) en ze zouden de boeking uitzoeken.
Over adressen: het soi-systeem wat ik al had uitgelegd. Het hotel zat dus in zo'n Soi maar die bleek op zich ook weer zijstraten te hebben en die ook weer. Een doolhof is er niks bij. Voor wie hier ooit naartoe wil: boek een hotel wat meteen aan de hoofdweg zit en neem zelf een plattegrond mee zodat je weet waar je ongeveer moet zijn. (Ja, had ik)
Vanuit Buriram ben ik met Noi 1 1/2 dag heen en weer geweest naar Surin en daar zag het er aanzienlijk gezelliger uit. Noi's familie woont in een dorp vlakbij Surin dus als we dan toch naar Buriram gingen kon Noi wel mee om de familie even te bezoeken. Surin heeft ook een buitenlandersforum en daarvan kende ik al 1 Bar. Toen ik echter een praatje met de eigenaar wilde gaan maken was de goeie man helaas ondertussen overleden maar zijn (Thaise) vrouw vond het leuk dat er iemand speciaal daarvoor langskwam en heeft een tijd met ons zitten kletsen.
Overigens konden we door de wateroverlast maar net nog Surin bereiken. Mijn fototoestel werkt meestal niet meer maar ik kan nog wel filmpjes maken. Zal proberen of die hier te plaatsen zijn, we moesten een stuk van de weg door kniehoog water.
Noi en ik zijn 1 avond in Surin geweest en na wat rondwandelen eens een karaoke-bar binnengelopen. O, we waren te vroeg, ze gingen pas om 10 u open. Maar vooruit voor ons werd een uitzondering gemaakt. Bleek later dat het meeste bezoek zonder begeleidende juffrouw binnenkwam want die kon je bij de ingang eentje uitzoeken. Doordat wij te vroeg waren, zaten ze er toen nog niet. Maar eentje was erg vroeg omdat ze op de zaak nog wilde eten en die hield ons dan wel gezelschap. Ze kon errug goed zingen moet ik zeggen en ik vond het niet erg om ernaast te zitten.
Het weeshuis
Uiteraard ben ik weer bij het Tree of Life Orphanage langs geweest. Ik heb wat foto's proberen te maken. Ze zijn erg slecht maar ik plaats ze toch maar. Er zijn momenteel 11 kinderen in het tehuis.
de winkel van Oi
Nou, daar kan ik kort over zijn, dat wordt niks of je moet jaren geduld hebben. Dat heb ik wel, maar geen zin om dat jarenlang te financieren. 't is een mooie ruime, bij de markt, maar de handel is 3x niks. Ze zou de hoofdmoot van de winst uit verkoop van rijst moeten gaan halen maar 50 m verderop (voor de bezoekers van de markt is dat: 'eerderop') zit een veel grotere shop die alles heeft en veel meer. Verder verkoopt ze cold-drinks die ze inslaat bij de Makro. Ter illustratie: de pringles die we bij de Makro kochten waren in de supermarkt 50 m bij haar vandaan 20 Baht goedkoper.
Verder lijkt ze geen enkel financieel benul te hebben. Ik heb de omzetcijfers bekeken en ze maakt naar schatting maximaal momenteel 1500 Baht winst per maand. Aber jetzt: dochterlief pakt om de haverklap een zakje chips. Wat kost zo'n zakje? 5 Baht. "How much she take each day?" 10. Moek 't voorrekenen? weg winst. "yes, but many time she not take here but I buy in supermarket". *zucht*
Dan blijven er ook teveel vragen over de besteding van mijn geld. En kreeg ik net een verhaal van een bevriende internetkennis onder ogen:"We hebben het allemaal wel eens meegemaakt dat je een groot bedrag in 1x ter beschikking stelt en 2 dagen later is alles verdwenen, verdeeld onder de familie omdat die allemaal wat nodig hadden. En gezien hier het verantwoordelijkheidsgevoel om voor de godsganse familie te zorgen..."
Ach so, ja, dan kan het hier ook wel zo zijn gegaan. Die 60.000 Baht waar ze zogenaamd rijst voor heeft gekocht en die niet in de winkel aanwezig waren... "When I close shop, we took to Phimai". En aangekomen in Phimai wijst madam verontwaardigd naar de rijst die daar ligt: " you see now? This my rice". Ja, en met mijn boerenverstand zie ik dat daar voor 15.000 Baht aan rijst ligt en niet voor 60.000.
Nou is in elk geval niet al mijn geld verdwenen, de motorcycle van 50.000 Baht is er, een winkelinventaris van 50.000 Baht, en ze heeft de inboedel gekocht die ze voor het huishouden nodig heeft: oa koelkast, tv, bed, bankstel, etc. Nou ja, daar kan ik wel mee leven. Dan gaat er regelmatig wat geld naar nong-sow (zus) die dus nu een baby heeft. En wel een boyfriend, maar ze wonen in Lopburi en daar staat het water 1 1/2 m hoog dus logisch dat die jongen nou ook niet kan werken.
Oi is veel veranderd sinds de vorige keer en was niet bepaald echt aardig. Ze wijt dat aan het feit dat ze denkt dat ze kanker heeft en daar de hele dag aan denkt. Kib, (dat ben ik 'kees' is te moeilijk) , "Kib, I scare I die."
Tja, maar met alle andere zaken die twijfels oproepen... 't zou kunnen, 't zou ook niet kunnen.
Nou heb ik hier al diverse verhalen gehoord die over hetzelfde gingen of over aanverwante aandoeningen. Dus bloedziekten en kanker aan vrouwelijke onderdelen schijnt hier veel voor te komen met meestal fatale afloop.
Afijn, ondertussen zou ze 3x naar het ziekenhuis zijn geweest maar ze wilde niet dat ik meeging. De laatste keer kom ik tegelijk met haar aan bij de winkel en heeft ze wat foldertjes over kanker en wat medicijnen bij zich. Maar zodra ik de naam van de medicijnen wil opschrijven, stopt ze die weg. Kan schaamte zijn, maar in mijn ogen is het Weer iets wat ik niet kan/mag controleren. 't zouuuuuuu allemaal toch waar kunnen zijn, dat ik door miscommunicatie en cultuurverschillen een en ander verkeerd begrijp maar al met al zijn het teveel zaken waardoor mijn vertrouwen weg is, dus ik stop met betalen en ik ga afwachten hoe het afloopt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten